Peter Godwin

Peter Godwin

Peter Godwin, 2019
Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1957 Salisbury
Zawód, zajęcie	dziennikarz, pisarz
Małżeństwo	Joanna Coles
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Peter Godwin (ur. 4 grudnia 1957 w Salisbury) – pisarz, dziennikarz, korespondent zagraniczny, twórca filmów dokumentalnych i prawnik zajmujący się prawami człowieka w Zimbabwe. Autor reportaży z ponad 60 krajów. W latach 2012–2015 prezesa PEN American Center; członek Council on Foreign Relations.

Peter urodził się w Salisbury (obecnie Harare) w Rodezji (dzisiejsze Zimbabwe). Ojciec, Kazimierz Jerzy Goldfarb, był polskim inżynierem żydowskiego pochodzenia. Matka i siostra ojca zostały zamordowane w obozie zagłady w Treblince. Jako nastolatek wyjechał do Londynu, gdzie ukończył studia i poznał swoją przyszłą żonę Mary Helen. W obawie przed antysemityzmem przez wiele lat ukrywał żydowskie pochodzenie i posługiwał się nazwiskiem George Godwin. Po ślubie rodzice Petera wyjechali do Afryki, gdzie urodziła się ich trójka dzieci. Mary Helen Godwin Rose pracowała jako lekarz^[1][2][3].

Peter był najmłodszy z rodzeństwa, dorastał w Rodezji, gdzie uczęszczał do St. George’s College. W wieku siedemnastu lat został powołany do brytyjskiej policji południowoafrykańskiej (British South Africa Police), która brała udział w wojnie domowej o wyzwolenie Zimbabwe^[1][4]. W 1978 r. jego starsza siostra Jain i jej narzeczony zginęli w zasadzce wojskowej przygotowanej do ataku na partyzantów^[1]. Druga siostra, Georgina Godwin, jest dziennikarką^[5].

Peter Godwin studiował prawo na University of Cambridge i stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Oksfordzkim^[6]. Po studiach praktykował prawo dotyczące praw człowieka w Zimbabwe. Jako korespondent zagraniczny i wojenny napisał i nagrał reportaże z ponad 60 krajów w tym relacje z wojen w Zimbabwe, Mozambiku, Angoli, Namibii, Somalii, Ugandzie, Kongo, Sudanie, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Kosowie, Bośni i z ostatnich latach apartheidu Republiki Południowej Afryki^[7][8]. Był korespondentem The Sunday Times oraz programu Assignment realizowanego przez BBC. Jego reportaże ukazywały się w wielu gazetach i magazynach m.in.: „The New York Times Magazine”,, „National Geographic”,, „Vanity Fair”, „Time”, „Newsweek”, „The Guardian”, i „Men’s Journal”^[9][10]. W 1993 r. zrealizował dokumentalny film The Industry of Death o handlu usługami seksualnymi w Tajlandii. Film zdobył złoty medal na New York Film Festival^[7][10].

Jest autorem sześciu książek non-fiction. W 1997 r. wydał książkę Mukiwa. Biały chłopak w Afryce, za którą otrzymał nagrodę George’a Orwella i nagrodę Esquire-Apple-Waterstones^[11][12]. Za wydaną w 2006 r. Gdzie krokodyl zjada słońce otrzymał nagrodę Borders Original Voices Award^[13]. W 2011 r. opublikował reportaż Strach. Ostatnie dni Roberta Mugabe, który został uznany za najlepszą książkę roku przez „The New Yorker”, „Publishers Weekly” i „The Economist”^[14].

Peter Godwin wykładał w Princeton University, New School, Columbia University i Wesleyan University. W latach 2012–2015 pełnił funkcję prezesa PEN American Center^[15]. Jest stypendystą Orwell Fellow, Guggenheim Fellow, MacDowell Fellow i członkiem Council on Foreign Relations^[11][16][17].

Żoną Petera Godwina była dziennikarka, redaktorka Joanna Coles. Mają dwóch synów: Thomasa i Hugo^[3][18]. Wspólnie napisali książkę The Three of U.S.: A New Life in New York. Para rozwiodła się w 2019 r.^[19] Z poprzedniego związku ma córkę Holly^[2][3].

• 1997: Mukiwa. Biały chłopak w Afryce^[4]
• 2000: The Three of U.S.: A New Life in New York, współautor Joanna Coles^[20]
• 2005: Rhodesians Never Die, współautor Ian Hancock^[10]
• 2006: Gdzie krokodyl zjada słońce^[21]
• 2007: Wild at Heart: Man and Beast in Southern Africa, fotografie Chris Johns^[22]
• 2011: Strach. Ostatnie dni Roberta Mugabe^[14]