Peter Westergaard
| Imię i nazwisko | Peter Talbot Westergaard |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 maja 1931 |
| Pochodzenie | amerykańskie |
| Data i miejsce śmierci | 26 czerwca 2019 |
| Gatunki | |
| Zawód | kompozytor, teoretyk |
Peter Talbot Westergaard[1][2] (ur. 28 maja 1931 w Champaign w stanie Illinois[1][2][3], zm. 26 czerwca 2019 w Princeton[4]) – amerykański kompozytor i teoretyk muzyki.
Życiorys
Studiował u Waltera Pistona na Uniwersytecie Harvarda (1949–1953), Dariusa Milhauda w Aspen Music School (1951–1952) i Paryżu (1953), Rogera Sessionsa i Miltona Babbitta na Princeton University (1954–1956) oraz Wolfganga Fortnera w Detmold (1956)[1][2][3]. Jako stypendysta Fulbrighta przebywał w 1957 roku we Fryburgu Bryzgowijskim, gdzie kontynuował studia u Fortnera[1][2]. Otrzymał również stypendium Fundacji Pamięci Johna Simona Guggenheima (1964–1965)[1].
Wykładał na Columbia University (1958–1966) i Amherst College (1967–1968)[1][2]. Od 1968 do 2001 roku był profesorem Princeton University, gdzie w latach 1974–1978 i 1983–1986 kierował wydziałem muzyki[1][2][3], a od 1970 roku był również dyrektorem teatru uniwersyteckiego[3]. Był członkiem zarządu Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (1961–1962) i American Society of University Composers (1965–1967)[3].
Był autorem licznych artykułów naukowych, opublikował też pracę An Introduction to Tonal Theory (Nowy Jork 1975)[1]. Jako kompozytor posługiwał się indywidualnie kształtowaną techniką dodekafoniczną, skojarzoną z szeroko stosowaną polifonią[3]. Harmonika w dziełach Westergaarda jest silnie schromatyzowana, jednak miejscami zaznaczają się w niej centra tonalne[3]. Faktura jest przejrzysta, muzyka rozwijana jest z niewielkich komórek motywicznych, przekształcanych następnie polifonicznie[3].
Wybrane kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2][3])
Utwory orkiestrowe
- Symphonic Movement (1954)
- 5 Movements na małą orkiestrę (1955)
- Noises, Sounds, and Sweet Airs na orkiestrę kameralną (1968)
- Tuckets and Sennets na orkiestrę dętą (1969)
- Ringing Changes (1996)
Utwory kameralne
- Partita na flet, skrzypce i klawesyn (1953, zrewid. 1956)
- Invention na flet i fortepian (1955)
- Kwartet smyczkowy (1957)
- Kwartet na skrzypce, wibrafon, klarnet i wiolonczelę (1960)
- Trio na flet, wiolonczelę i fortepian (1962)
- Variations for 6 Players na flet, klarnet, perkusję, fortepian, skrzypce i wiolonczelę (1963)
- Divertimento on Discobbolic Fragments na flet i fortepian (1967)
- Moto perpetuo na flet, obój, klarnet, fagot, trąbkę i róg (1976)
- Alonzo’s Grief na fortepian (1977)
- 2 Fanfares na 3 trąbki i 3 puzony (1988)
- All 4s na kwartet perkusyjny (1997)
Utwory wokalno-instrumentalne
- Cantata I: The Plot Against the Giant na chór żeński, klarnet, wiolonczelę i harfę (1956)
- Cantata II: A Refusal to Mourn the Death, by Fire, of a Child in London na bas i 10 instrumentów (1958)
- Cantata III: Leda and the Swan na mezzosopran, wibrafon, marimbę i altówkę (1961)
- Cantata IV: Spring and Fall: To a Young Child na głos i 5 instrumentów (1964)
- Cantata V: Byzantium and Sailing to Byzantium na baryton i kwartet perkusyjny (1997)
- Cantata VI: Spring and Fall: To the Dark Lady na sopran, mezzosopran, tenora, baryton i duet perkusyjny (1999)
- There Was a Little Man na sopran i skrzypce (1982)
- Ariel Music na sopran i zespół kameralny (1987)
- Ode na sopran, flet, klarnet, skrzypce, altówkę i harfę (1989)
Opery
- Charivari (1953, wyst. Cambridge 1953)
- Mr. and Mrs. Discobbolos (1966, wyst. Nowy Jork 1966)
- The Tempest (1988–1990, wyst. Lawrenceville 1994)
- Moby Dick (2004, wyst. Princeton 2004)
- Alice in Wonderland (2006, wyst. Nowy Jork 2008)
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3905–3906. ISBN 0-02-865571-0.
- ↑ a b c d e f g Neil Butterworth: Dictionary of American Classical Composers. New York: Routledge, 2005, s. 494. ISBN 0-415-93848-1.
- ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 143. ISBN 978-83-224-0935-0.
- ↑ Jamie Saxon: Peter Westergaard, music scholar and ‘composer of formidable skill’ dies at 88. princeton.edu, 2019-07-02. [dostęp 2024-06-07]. (ang.).
