Pistolet PB
Pistolet PB | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Zakłady Nr 622, Iżewsk[1] |
Rodzaj | pistolet samopowtarzalny |
Historia | |
Produkcja | 1967 – nadal |
Dane techniczne | |
Kaliber | 9 mm |
Nabój | |
Magazynek | pudełkowy, 8 nab. |
Wymiary | |
Długość | 170 mm[1]/310 mm (bez tłumika/z tłumikiem) |
Wysokość | 134 mm |
Długość lufy | 100 mm[1] |
Masa | |
broni | 0,95 kg (bez tłumika i amunicji) |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku | 290 m/s |
Zasięg maks. | 50 m |
Zasięg skuteczny | 25 m |
PB (ros. ПБ) – radziecki wyciszony pistolet samopowtarzalny.
PB został wprowadzony do uzbrojenia w 1967 roku. Jego konstruktor A. Dieragin odpowiednio zaadaptował do nowych zadań standardowy radziecki pistolet PM. Po przeniesieniu sprężyny powrotnej do chwytu pistoletowego (w PM otacza ona lufę) lufę otoczono komorą wstępnego rozprężania gazów prochowych. Dodatkowo do broni może być dołączony tłumik dźwięku, który dla wygody transportu jest dzielony na dwie części i przechowywany we wspólnej dwukomorowej kaburze[1]. Strzał z broni bez założonego tłumika jest niewytłumiony, ale ma nietypowy odgłos utrudniający wykrycie stanowiska strzelającego. W krytycznej sytuacji możliwe jest oddanie strzału bez nakręconej zewnętrznej części tłumika[1].
Przypisy
Bibliografia
- Sergiusz Mitin. Broń rosyjskich komandosów cz. 1. „Raport-wto”. 2003. nr 1. s. str. 46-48. ISSN 1479-270X.
- Walter Schultz: 1000 ręcznej broni palnej. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2011, s. 260. ISBN 978-83-7708-745-9.