Port lotniczy Frankfurt

Ten artykuł należy dopracować:

od 2009-11 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
→ usunąć/zweryfikować prawdopodobną twórczość własną.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Port lotniczy Frankfurt
Port lotniczy Ren-Men

Rhein-Main-Flughafen

Państwo	Niemcy
Miejscowość	Frankfurt nad Menem
Zarządca	Fraport AG
Data otwarcia	1936
Kod IATA	FRA
Kod ICAO	EDDF
Strefa czasowa	UTC +1
Wysokość	111 m n.p.m.
Statystyki ruchu (2018[1])
Liczba pasażerów	69 514 414 7,8%
Cargo	2 123 801 t
Liczba operacji	512 115 7,7%
Drogi startowe
Kierunek 07C/25C: asfaltobeton, 4000 m Kierunek 07R/25L: asfaltobeton, 4000 m Kierunek 18: beton, 4000 m Kierunek 07L/25R: beton, 2800 m
Położenie na mapie Hesji FRA
Położenie na mapie Niemiec FRA
50°01′35,12″N 8°32′35,25″E/50,026422 8,543125
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Port lotniczy Frankfurt (także znany jako port lotniczy Ren-Men, ang.: Frankfurt Airport, niem.: Rhein-Main-Flughafen lub Flughafen Frankfurt am Main, IATA: FRA, ICAO: EDDF) – główny międzynarodowy port lotniczy w Niemczech^[2], usytuowany we Frankfurcie nad Menem, w dzielnicy Flughafen. Operatorem zarządzającym portem jest spółka Fraport^[2][3].

Obiekt w obecnej lokalizacji został oficjalnie otwarty 8 lipca 1936 jako port sterowców i lotnisko Ren-Men (niem.: Flug-und Luftschiffhafens Rhein-Main). W pierwszym roku działalności port obsłużył 58 tys. pasażerów, a w 1937 już 70 tys. Przed II wojną światową lotnisko obsługiwane było przez 27 linii lotniczych, które łączyły Frankfurt z większością większych miast europejskich. Na lotnisku stacjonowały sterowce LZ 127 Graf Zeppelin oraz LZ 129 Hindenburg. Hindenburg spłonął podczas podejścia do lądowania na lotnisku w Lakehurst w USA, co doprowadziło do wycofania sterowców z użytku turystycznego. W 1940 zburzono dwa hangary, które były dla nich przeznaczone.^[4][5]

W trakcie wojny lotnisko było wykorzystywany wyłącznie do celów wojskowych i znajdowało się pod kontrolą Luftwaffe. Od 1944 siły alianckie zrzuciły na płytę i obiekty lotniska około 2000 bomb, zaś w marcu 1945, na krótko przed wycofaniem się, oddziały Wermachtu wysadziły w powietrze pozostałe budynki, w tym składy paliwa. 25 marca 1945 wojska amerykańskie wkroczyły na teren lotniska. Latem tego samego roku zbudowały one betonowy pas startowy o długości 1800 metrów i szerokości 45 metrów, który stał się poprzednikiem dzisiejszego południowego pasa startowego 07R/ 25L.^[5]

W 1948, podczas pierwszego kryzysu berlińskiego, lotnisko we Frankfurcie odegrało kluczową rolę w zapewnieniu mostu powietrznego do Berlina ramach Operacji Vittles. Z Rhein-Main startowały samoloty dostarczające zaopatrzenie do zachodniego Berlina, który był odcięty przez radziecką blokadę. W ramach tej operacji lotnisko obsłużyło tysiące lotów transportowych, co umocniło jego znaczenie strategiczne.^[5]

Lotnisko we Frankfurcie posiada dwa duże terminale składające się łącznie z pięciu hal, terminalu dla prywatnych samolotów i mały terminal dla pasażerów pierwszej klasy Lufthansy. Obecnie na południe od istniejących terminali budowany jest trzeci duży terminal pasażerski, którego otwarcie planowane jest na 2026.^[6]

Od 1994 roku między terminalami na lotnisku we Frankfurcie kursuje automatyczna kolejka SkyLine. Trasa o długości 3,8 km obejmuje cztery przystanki, a każdy odcinek pokonywany jest w 90 sekund. W związku z budową Terminala 3 linia przechodzi modernizację i rozbudowę, a po zakończeniu prac będzie osiągać prędkość do 80 km/h i pokonywać całą trasę w 8 minut.^[7]

Terminal 1 jest starszym i większym z dwóch terminali pasażerskich. Otwarty w 1972, był kilkakrotnie powiększany, a obecnie podzielony jest na cztery hale (A, B, C i Z), jego przepustowość wynosi około 50 milionów pasażerów rocznie. Budynek terminala posiada trzy poziomy: na najwyższym zlokalizowany jest poziom odlotów z punktami odprawy, na środkowym poziom przylotów z obszarem odbioru bagażu i dworcem autobusowym, a najniższy poziom to przestrzeń dystrybucyjna, która zapewnia dostęp do stacji kolejowej oraz parkingów. Terminal posiada łącznie 103 bramki, w tym 53 wyposażonych w rękawy pasażerskie. Hala Z oddana do użytku w 2012 przeznaczona jest wyłącznie dla lotów poza strefę Shengen.

W latach 2006-2009 przeprowadzono gruntowną modernizację Terminalu 1. Hala C została rozbudowana o dodatkowy budynek, zwiększając przepustowość o cztery miliony pasażerów rocznie. Rozszerzono także przejście między Terminalem 1 a Terminalem 2, aby pomieścić dodatkowe stanowiska dla Airbusa A380. W Hali B zmodernizowano bramki, dostosowując je do wymogów bezpieczeństwa i przepisów unijnych. We wszystkich halach terminala powstały nowe przestrzenie handlowe i gastronomiczne, a przedłużenie hali A umożliwiło dodanie nowych pasów kontrolnych, odciążając istniejące punkty kontroli bezpieczeństwa.^[8]

Z Terminalu 1 korzystają przede wszystkim Lufthansa oraz jej spółki zależne (min. Austrian Airlines, Brussels Airlines i Swiss), a także inni członkowie sojuszu Star Alliance, w tym m.in. Air China, LOT, Singapore Airlines, TAP oraz United Airlines.

Terminal 2, otwarty w 1994, ma przepustowość wynoszącą 15 milionów pasażerów rocznie. Podzielony jest na dwie hale: D i E, i wyposażony w 42 bramki. Terminal ten jest przystosowany do obsługi dużych samolotów szerokokadłubowych, takich jak Airbus A380.

Z terminalu korzystają głównie linie z sojuszy Oneworld (min. American Airlines, British Airways, Qatar Airways) oraz SkyTeam (min. Air France, Delta, KLM, Saudia). Terminal obsługuje również linie lotnicze, które nie są zrzeszone w żadnym z głównych sojuszy.

W 2026 roku planowane jest tymczasowe zamknięcie Terminalu 2 na okres około trzech lat w celu przeprowadzenia gruntownego remontu. Operacje lotnicze obsługiwane dotychczas przez Terminal 2 zostaną przeniesione do nowo otwartego Terminalu 3.^[9]

Budowa Terminala 3 rozpoczęła się w październiku 2015, a jego otwarcie planowane jest na 2026. Terminal zlokalizowany jest na południe od istniejących dwóch głównych terminali, na miejscu dawnej bazy wojskowej amerykańskich sił powietrznych.

Terminal 3 ma na celu znaczące zwiększenie przepustowości lotniska, z planowaną obsługą do 19 milionów pasażerów rocznie w początkowej fazie, z możliwością dalszej rozbudowy. Pierwsza faza obejmuje budowę trzech hal: G, H i J. Docelowo pierwsza z hal przeznaczona będzie dla tanich linii lotniczych, druga będzie obsługiwać loty do krajów strefy Shengen, a trzecia poza nią.^[10][11]

• Port lotniczy Frankfurt-Hahn

• Strona oficjalna portu lotniczego Ren-Men we Frankfurcie nad Menem (niem. • ang.)