Przełęcz świętego Justa
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Wysokość | 372 m n.p.m. | ||
Pasmo | Beskid Wyspowy | ||
Sąsiednie szczyty | Jodłowiec Wielki, Rachów | ||
Położenie na mapie powiatu nowosądeckiego | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||
49°42′49,2″N 20°37′44,5″E/49,713667 20,629028 | |||
|
Przełęcz świętego Justa (372 m n.p.m.) – przełęcz w grzbiecie łączącym Jodłowiec (469 m) z Rachowem (368 m) na północno-wschodnim krańcu Pasma Łososińskiego w Beskidzie Wyspowym. Mało wybitne, płytkie i szerokie obniżenie, przez które prowadzi droga krajowa nr 75 z Krakowa do Nowego Sącza. Przełęcz św. Justa jest najwyższym miejscem na tej drodze[1]. Po południowej stronie tej przełęczy schodzi ona krętymi serpentynami nad Jezioro Rożnowskie. Drogą tą przez Przełęcz św. Justa biegnie granica między wsiami Bilsko i Tęgoborze w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Łososina Dolna[2]. Z drogi i z okolicznych wzniesień szerokie panoramy na Kotlinę Sądecką, Pogórze Rożnowskie i Jezioro Rożnowskie[1].
Nazwa przełęczy pochodzi od pierwszego krzewiciela chrześcijaństwa na tych terenach – świętego Justa, który według ludowych przekazów na przełomie X i XI wieku miał pustelnię na jednym z wzgórz w okolicy przełęczy. Według tychże przekazów w okolicy mieszkało dwóch innych pustelników: Andrzej Świerad i święty Urban. Podobno porozumiewali się za pomocą umownych znaków wysyłanych ze szczytów gór. W 1083 roku w okolicy przełęczy zbudowano pierwszy kościół, zburzony w 1259 podczas najazdu mongolskiego. W 1400 wybudowano nowy kościół. Obecny, trzeci z kolei, kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny na Juście, wybudowano w II połowie XVII wieku. W jego głównym ołtarzu znajduje się obraz św. Justa, Matki Boskiej i krzyż Chrystusa z kości słoniowej[1].
Szlak turystyczny
- Widok spod Babiej Góry
-
Przypisy
- p
- d
- e
|