Przełożeni ławry Poczajowskiej

Lista znanych z imienia przełożonych monasteru Zaśnięcia Matki Bożej, a następnie ławry Poczajowskiej.

Klasztor prawosławny[1]

Hiob Poczajowski
  • Metody (?) - 1219-1228[2]
  • Hiob (Żelezo), 1604-1648
  • Samuel (Dobrzański), 1648-1658
  • Doroteusz (Tretjakowicz), 1658-1659
  • Dosyteusz, 1659-1666
  • Efrem (Szacki), 1666-1668
  • Sofroniusz (Podczajowski), 1668-1669
  • Kalikst (Mekowski), 1669-1675
  • Teodozjusz (Lewicki), 1675-1683
  • Józef (Dobromirski), 1683-1689
  • Kasjan (Rybczyński), 1689-1690
  • Eutymiusz (Morawski), 1690-1693
  • Innocenty (Jagielnicki), 1693
  • Hiacynt (Żukowski), 1693-1699
  • Józef (Sajewicz), 1699-1711
  • Łukasz (Palechowski), 1711-1714
  • Justynian (Radznkiewicz), 1714-1715
  • Arseniusz (Kaczerowski), 1715-1716
  • Pachomiusz (Zabłocki), 1716-1720
  • Gedeon (Lewicki), 1720

Klasztor unicki

  • Teodozjusz Rudnicki (Lubieniecki), po 1720-1730[3]
  • Gedeon Kozubski, od 1730[3]
  • Leon Demkowicz, od 1808, odprawiał swe funkcję kapłańskie według obrządku łacińskiego[4]

Klasztor prawosławny[1]

Antoni (Rafalski), namiestnik Ławry w latach 1832-1834

Od 1832 honorowymi przełożonymi (cs. swiaszczennoarchimandrit) Ławry Poczajowskiej byli biskupi wołyńscy, których w codziennym zarządzaniu monasterem zastępowali namiestnicy noszący godność archimandryty. Funkcję tę pełnili kolejno:

  • Antoni (Rafalski), 1832-1834
  • Grzegorz (Niemołowski), 1834-1848
  • Neofit (Lełnowicz), 1848-1860
  • Ambroży (Łotocki), 1860-1865
  • Teodozjusz, 1865-1868
  • Paweł, 1868
  • Michał, 1868-1871
  • Smaragd, 1871-1872
  • Jan (Jakubowicz), 1872-1883
  • Geroncjusz, 1883-1884
  • Walenty, 1884-1886
  • Modest (Komissariewski), 1886-1891
  • Ireneusz, 1891-1895
  • Filaret, 1895-1990
  • Ambroży, 1900-1905
  • Tymołaj, 1905-1912
  • Paisjusz, 1912-1920

Po uzyskaniu przez Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny autonomii, a następnie autokefalii, honorowe zwierzchnictwo Ławry Poczajowskiej należało do metropolity warszawskiego i całej Polski[5].

  • Damaskin (Maluta), 1920-1931
  • Paisjusz, ponownie, 1931
  • Nikodem (Gontarienko), 1931-1932
  • Pantelejmon (Rudyk), 1931-1940

W 1939 Ławra Poczajowska ponownie przyjęła jurysdykcję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Nie przywrócono jednak historycznego zwierzchnictwa nad nią biskupów wołyńskich.

Mikołaj (Szkrumko), przełożony w latach 1982-1985
  • Pankracy (Gładkow), 1940-1943
  • Pankracy (Kaszperuk), 1943-1946
  • Elizeusz, 1946
  • Józef (Zabarny), 1946-1950
  • Innocenty (Leofierow), 1950-1953
  • Sebastian (Pyłypczuk), 1953-1962
  • Bartłomiej (Babiak), 1962-1964
  • Augustyn (Szkwarko), 1964-1970
  • Samuel (Wołyneć), 1971-1974
  • Jakub (Panczuk), 1974-1982
  • Mikołaj (Szkrumko), 1982-1985
  • Marek (Petrowcy), 1985-1988
  • Onufry (Berezowski), 1988-1990
  • biskup poczajowski[a] Jakub (Panczuk), ponownie, 1990-1992
  • biskup poczajowski Teodor (Hajun), 1992-1996
  • biskup, następnie arcybiskup i metropolita poczajowski Włodzimierz (Moroz), od 1996

Uwagi

  1. ↑ Wikariusz eparchii kijowskiej.

Przypisy

  1. ↑ a b ПРАВОСЛАВНЫЕ НАМЕСТНИКИ ПОЧАЕВСКОЙ ЛАВРЫ И ЕЕ АРХИМАНДРИТЫ. [dostęp 2021-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-04)].
  2. ↑ Rożko W.: Peczerni monastyri Wołyni i Polissia. Łuck: Wołynśka Knyha, 2008, s. 87 i 88. ISBN 978-966-316-213-3.
  3. ↑ a b ЛАВРА ПРИ УНИАТАХ. [dostęp 2021-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)].
  4. ↑ Ks. Józefat Iwan Skruteń ZSBW: Demkowicz (Dękowicz) Leon (1747–1824). W Polski Słownik Biograficzny. T. V. Kraków, 1938–1946, s. 105 i 106.
  5. ↑ Urszula Anna Pawluczuk: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 85. ISBN 978-83-7431-127-4.