Rangaku
Rangaku (jap. 蘭学; dosł. „holenderska nauka”, w czasie późniejszym rozumiana jako „zachodnia nauka”, studia wiedzy zachodniej poprzez język holenderski w okresie Edo (1603–1868)[1] – ogół wiedzy przejmowany przez Japonię poprzez kontakty z holenderską faktorią na sztucznej wyspie Dejima w zatoce Nagasaki, co pozwoliło Japonii poznać i przyswoić zachodnią technikę, medycynę, astronomię, matematykę, botanikę, fizykę, chemię, geografię, wojskowość, a także różnego rodzaju dobra materialne, towary i uzbrojenie w okresie zamknięcia kraju dla cudzoziemców w latach 1641–1853 z powodu polityki izolacji (sakoku) wprowadzonej przez siogunat Tokugawa[2][3].
Galeria
- Zachodnia księga o medycynie opublikowana w 1808 r.[a]
- Pierwszy japoński traktat dot. zachodniej anatomii z 1774 r.
- Erekiteru[b], generator elektryczności statycznej, 1776 r.
- Opis Holendrów („rudowłosych”), 1708 r.
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Portret przedstawia holenderskiego anatoma Stevena Blankaarta (1650–1704), a rysunek poniżej, jak wykonuje sekcję zwłok.
- ↑ Replika pierwszego w Japonii „elekitera”, jap. erekiteru (od niderl. elektriciteit, elektryczność) → rodzaj generatora elektryczności statycznej, używanego do eksperymentów elektrycznych w XVIII wieku.
Przypisy
Kontrola autorytatywna (ruch kulturalny):
- NDL: 00569278
Encyklopedie internetowe:
- Britannica: event/rangaku