Ryszard Żołędziowski
podpułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | 27 marca 1887 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1913–1935, 1939–1940 |
Siły zbrojne | Armia Imperium Rosyjskiego |
Formacja | |
Jednostki | 25 Pułk Piechoty |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Ryszard Żołędziowski (ur. 15 marca?/27 marca 1887 w Murafie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Aleksandra i Franciszki z Jędryczkowskich. Absolwent szkoły powszechnej i gimnazjum w Żytomierzu.
Od 1907 służył w armii rosyjskiej. Po ukończeniu zasadniczej służby wojskowej, wstąpił do Oficerskiej Szkoły Piechoty w Irkucku. Od 1913 podporucznik, od 1916 porucznik. Od końca 1917 służył w I Korpusie Polskim. Dowodził kompanią szkoleniową 11 pułku strzelców. Po rozbrojeniu Korpusu przez Niemców w maju 1918 zamieszkał w Żytomierzu. W 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 25 pułku piechoty, pełniąc obowiązki dowódcy kompanii i batalionu[1]. W 1920 awansował do stopnia kapitana.
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i został zweryfikowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. W 1921 roku pozostał w 25 pułku piechoty. W pułku pełnił obowiązki dowódcy baonu sztabowego, a następnie kwatermistrza. W grudniu 1924 roku został przydzielony do Centralnej Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty Nr 1 w Chełmie na stanowisko dowódcy 2 kompanii szkolnej kursu doszkolenia dla młodszych oficerów piechoty[2]. Następnie służył w Komendzie Miasta Warszawa jako oficer ds. bezpieczeństwa i dyscypliny[1], 61 pułku piechoty w Bydgoszczy. 5 maja 1927 roku został przeniesiony do 70 pułku piechoty w Pleszewie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[3]. W 1928 roku został awansowany na podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony do 9 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Brześciu na stanowisko kierownika[4]. Przed przejściem w stan spoczynku w 1935 roku był komendantem placu Modlin. Przydzielony do kadry OK IX.
W kampanii wrześniowej po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Zamordowany wiosną 1940 przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie spoczywa w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[5]. Figuruje na liście straceń, poz. 1151.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[6] – mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[7][8]. W dniach 9–10 listopada 2007 roku w Warszawie były odczytywane nazwiska ofiar zbrodni katyńskiej, awansowanych na wyższe stopnie wojskowe i służbowe, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[9][10].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)[11] nr 4457[1] (VM 48-3853)[12]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie, po raz pierwszy w 1921)[13]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)[14][15]
- Srebrny Krzyż Zasługi (4 marca 1925)[16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Krzyż Oficerski Orderu Świętego Sawy (Jugosławia)
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
- ↑ a b c KazimierzK. Banaszek KazimierzK., Krystyna WandaK.W. Roman Krystyna WandaK.W., ZdzisławZ. Sawicki ZdzisławZ., Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, 2000, s. 338 .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 127 z 4 grudnia 1924 roku, s. 715.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 128.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 13.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 643.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 9 [dostęp 2024-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3414 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1724)
- ↑ BETA Księgi Cmentarne [online], ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-06-25] .
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 84)
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 19, 11 listopada 1936.
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 63, poz. 237 „za zasługi, położone w dziedzinie wyszkolenia armji Rzeczypospolitej Polskiej”.
Bibliografia
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 197, 403.
- Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 184, 347.
- Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 84, 167.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 21, 477.
- http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/14491.
- Kazimierz Banaszek; Krystyna Wanda Roman; Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.