Scolopendra viridicornis

Ten artykuł od 2017-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Scolopendra viridicornis

Newport, 1844

Systematyka

Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

tchawkowce

Gromada

wije

Podgromada

pareczniki

Rząd

skolopendrokształtne

Rodzina

skolopendrowate

Rodzaj

Scolopendra

Gatunek

Scolopendra viridicornis

Multimedia w Wikimedia Commons

Scolopendra viridicornis została opisana w 1844 roku, przez Newport'a. Jest to masywny i skrajnie rzadki gatunek pochodzący z Ameryki Południowej. Głowa oraz wszystkie tergity są czarne, podpalane na końcach na żółto, bocznie przechodząc w czerwień. Nogi żółte z ciemnozielonym paskowaniem, u ostatnich par żółć przechodzi w czerwień, prefemora terminalnych nóg koloru wiśniowego, dalsze odcinki czarno-żółte. Liczba łysych członów anten zazwyczaj wynosi cztery, ale zdarzają się osobniki nawet z siedmioma łysymi członami. Najbardziej charakterystyczną cechą, która pozwoli nam odróżnić Scolopendra viridicornis od innych podobnych gatunków jest podłużna, pośrodkowa bruzda na ostatnim tergicie, z niem. 'median kiel', w literaturze, jako cecha charakterystyczna pojawia się również znak litery 'W' na segmencie zagłowowym, jednak nie do końca wiadomo jak on miałby wyglądać. Długość maksymalna to 16cm.

Podgatunki

Wyróżniamy dwa podgatunki, różniące się zasięgiem geograficznym:

Scolopendra viridicornis nigra (Bücherl, 1941) - spotykana w Paragwaju; Terrenos, Ests. Mato Grosso, Brazylia; Minas Geris, São Paulo
Scolopendra viridicornis viridicornis (Newport, 1844) - występuje na terenach Brazylii, Francuskiej Gujany, Gujany oraz Wenezueli.

Synonimy

Scolopendra cristata (Porat, 1876)
Scolopendra herculeana (C.L. Koch, 1847)
Scolopendra punctidens (Newport, 1844)
Scolopendra variegata (Newport, 1844)

Jad

Scolopendra viridicornis jako jeden z niewielu gatunków skolopendr miał przebadany jad pod względem toksyczności; LD50 (mg/kg) dla myszy wynoszą odpowiednio:

domięśniowo - 12,5

dożylnie - 1,5

Autor: Bettini