Shigeru Honjō
| Ten artykuł wymaga uzupełnienia informacji. Artykuł należy uzupełnić o istotne informacje: Brak połowy życiorysu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Rikugun-taishō generał | |||
Data i miejsce urodzenia | 10 maja 1876 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 30 listopada 1945 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1897–1937 | ||
Siły zbrojne | |||
Jednostki | |||
Stanowiska | dowódca 10 Dywizji, | ||
Główne wojny i bitwy | wojna rosyjsko-japońska, | ||
|
Shigeru Honjō (jap. 本庄 繁 (ほんじょう しげる) Honjō Shigeru; ur. 10 maja 1876, zm. 30 listopada 1945) – japoński dowódca wojskowy, generał Cesarskiej Armii Japońskiej.
Życiorys
W 1922 awansowany na generała-majora Cesarskiej Armii Japońskiej. W latach 1925–1928 piastował obowiązki attaché wojskowego w Chinach. Następnie został dowódcą 10. Dywizji Cesarskiej Armii Japońskiej.
Od 1 sierpnia 1931 pełnił obowiązki komendanta głównego Armii Kwantuńskiej w Mandżurii, między innymi podczas tzw. incydentu mandżurskiego z września 1931[1], którego był bezpośrednim inicjatorem, a który pociągnął za sobą wojskową okupację Mandżurii[2].
Po powrocie do kraju w sierpniu 1932, został powołany do Najwyższej Rady Wojennej. Od 6 kwietnia 1933 do 23 marca 1936 był głównym adiutantem cesarza Hirohito.
W kwietniu 1936 przeszedł na emeryturę, w atmosferze próby zamachu stanu w Japonii, która miała miejsce w dniach 26–29 lutego 1936, dokonanej przez ultranacjonalistów z ugrupowania Kōdō-ha działającego w japońskiej armii (Incydent z 26 lutego).
Pod koniec II wojny światowej, wszedł w skład Tajnej Rady będącej organem doradczym przy cesarzu. Po kapitulacji Japonii w 1945, został aresztowany przez amerykańskie władze okupacyjne, jako podejrzany o zbrodnie wojenne. 30 listopada 1945 popełnił samobójstwo[1].