Sobir Rahimov
generał major | |||
Data i miejsce urodzenia | 25 stycznia 1902 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 26 marca 1945 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1922–1945 | ||
Siły zbrojne | Armia Czerwona | ||
Główne wojny i bitwy | |||
Odznaczenia | |||
|
Sabir Rachimow[1] Sobir Umar oʻgʻli Rahimov (ros. Сабир Умарович Рахимов, ur. 12 stycznia?/25 stycznia 1902 w Taszkencie, zm. 26 marca 1945 w Gdańsku) – radziecki wojskowy narodowości uzbeckiej, generał major, Bohater Związku Radzieckiego (1945).
Życiorys
Pracował jako robotnik rolny, w 1922 wstąpił do Armii Czerwonej, w 1925 skończył zjednoczoną szkołę wojskową w Baku, służył w Turkiestańskim Okręgu Wojskowym, brał udział w walkach z basmaczami, był ranny. W 1930 ukończył kursy doskonalenia kadry dowódczej, w 1938 został zwolniony z armii, w 1940 przywrócony do służby i skierowany do Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego.
Od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, początkowo w stopniu majora, w składzie Frontu Zachodniego brał udział w walkach obronnych na Białorusi i w obwodzie smoleńskim, w lipcu 1941 został ranny, po wyleczeniu w listopadzie 1941 wrócił na front i został dowódcą pułku strzeleckiego w 56 Armii, 1941/1942 uczestniczył w walkach pod Rostowem nad Donem i Taganrogiem, w styczniu 1942 został ranny i kontuzjowany. Po wyleczeniu w maju 1942 został zastępcą dowódcy, a 4 września 1942 dowódcą 395 Dywizji Strzeleckiej 56 Armii, jesienią 1942 brał udział w walkach nad Donem i Kubaniem i na Północnym Kaukazie, m.in. w rejonie Tuapse, 19 marca 1943 otrzymał stopień generała majora. Później, po odwołaniu z frontu, 1943-1944 studiował w Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa. W listopadzie 1944 został dowódcą 37 Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej 65 Armii 2 Frontu Białoruskiego, uczestniczył w operacji wschodniopruskiej, w lutym 1945 wyróżnił się podczas szturmu Grudziądza. Następnie wraz z dywizją brał udział w operacji pomorskiej, w tym w walkach o Gdańsk, podczas których został ciężko ranny w głowę i wkrótce zmarł.
W Samarkandzie zbudowano jego pomnik, jego imieniem nazwano stację metra w Taszkencie i jeden z rejonów Taszkentu, a także szkołę w Taszkencie i ulice w Taszkencie i Urgenczu.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (pośmiertnie, 6 maja 1945)
- Order Lenina
- Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie)
- Order Suworowa II klasy
- Order Kutuzowa II klasy
- Order Czerwonej Gwiazdy
I medale.
Przypisy
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 749.
Bibliografia
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=7790 (ros.)