Sterylizator powietrzny

Sterylizator powietrzny – rodzaj sterylizatora (aparatu wyjaławiającego), zbudowany z zamkniętej komory z termoregulacją, wewnątrz której odbywa się cyrkulacja gorącego powietrza. Sterylizacja polega na utlenianiu i inaktywacji składników komórek drobnoustrojów przez gorące suche powietrze. Skuteczność wyjaławiania w sterylizatorze powietrznym jest uwarunkowana utrzymaniem odpowiedniej temperatury przez określony czas.

Warunki wyjaławiania

Warunki wyjaławianych materiałów zależą w głównej mierze od ich wytrzymałości termicznej. Materiał poddany procesowi wyjaławiania powinien być suchy, czysty i zabezpieczony przed ponownym skażeniem (na przykład za pomocą termoodpornej folii) oraz położony w ten sposób, aby nie utrudniał przedostaniu się do jego wnętrza gorącego powietrza.

• temperatura 140 °C przez 3 godziny
• temperatura 160 °C przez 2 godziny
• temperatura 170–180 °C przez godzinę

Przykładowe materiały wyjaławiane w sterylizatorze powietrznym

• przedmioty szklane
• przedmioty ceramiczne
• przedmioty metalowe
• substancje odporne na wysoką temperaturę, np.:
  • chlorek sodu
  • talk
  • tlenek cynku
  • oleje roślinne
  • glikole
  • wazelina
  • parafina

W sterylizatorze powietrznym nie można wyjaławiać przedmiotów gumowych, bibuły, opatrunków oraz tworzyw sztucznych.

Bibliografia

• Stanisław Janicki, Adolf Fiebig: Farmacja stosowana: podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL, 1998, s. 132–134. ISBN 83-200-2293-2.