Synagoga Lubelska w Łańcucie
budynek synagogi głównej | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Budulec | murowana | ||
Data budowy | 1761 | ||
Data likwidacji | |||
Tradycja | ortodoksyjna | ||
Obecnie | muzeum judaistyczne | ||
Położenie na mapie Łańcuta | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||
Położenie na mapie powiatu łańcuckiego | |||
50°04′03,3″N 22°13′54,5″E/50,067583 22,231806 | |||
|
Synagoga Lubelska w Łańcucie, zwana Salą Lubelską – synagoga znajdująca się w Łańcucie, w budynku głównej synagogi przy placu Jana III Sobieskiego 16.
Synagoga została zbudowana w 1761 roku wraz z całym budynkiem głównej synagogi. Mieściła się w małym pomieszczeniu znajdującym się w południowo-zachodniej części budynku. Służyła jako modlitewnia do codziennych nabożeństw oraz posiedzeń kahału i sądu rabinackiego.
Została nazwana na cześć cadyka Jakuba Izaaka Horowica, który w 1831 roku podczas podróży z Ropczyc do Lublina zatrzymał się w Łańcucie i modlił się w tej sali. W niej modlił się również Elimelech z Leżajska.
Podczas II wojny światowej została częściowo zniszczona przez pożar. W latach 60. XX wieku oraz latach 1983–1990 jej wnętrze zostało odnowione. Obecnie znajduje się w niej wystawa judaików.
Na sklepieniach sali zachowały się wizerunki biblijnych zwierząt: lwa, jelenia, tygrysa i orła – symboli cnót, dłonie w geście błogosławieństwa oraz inskrypcje hebrajskie.