Sztuczna grawitacja

Ten artykuł od 2018-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sztuczna grawitacja – pozorna siła ciążenia wywołana sztucznie, przez siłę przyspieszającą inną niż siła grawitacji dużej masy (np. planety). Sztuczną grawitację rozpatruje się jako element niezbędny do bardzo długiego pobytu człowieka w warunkach nieważkości w przestrzeni kosmicznej.

• W stacjonarnych stacjach orbitalnych można wykorzystać siłę odśrodkową. Stacja musiałaby mieć wówczas kształt torusa wirującego wokół osi symetrii. Kierunek „góra” będzie wówczas zwrócony do osi obrotu.
• W przyspieszającej liniowo rakiecie rolę siły ciążenia może spełniać siła bezwładności w ruchu postępowym, wówczas „góra” będzie zgodna z kierunkiem ruchu rakiety. Podczas hamowania rakiety kierunki „góra” i „dół” ulegną zmianie o 180°.

Sztuczna grawitacja pojawia się często na pokładach statków kosmicznych w utworach science-fiction. Zazwyczaj owe statki nie obracają się, a zasada generowania sztucznego ciążenia nie jest wyjaśniona.