Tomasz Chłoń
Tomasz Chłoń (2024) | |||
Data i miejsce urodzenia | 29 października 1961 | ||
---|---|---|---|
Ambasador RP w Słowacji | |||
Okres | od 8 stycznia 2013 | ||
Poprzednik | Andrzej Krawczyk | ||
Następca | Leszek Soczewica | ||
Ambasador RP w Estonii | |||
Okres | od 25 lipca 2005 | ||
Poprzednik | Wojciech Wróblewski | ||
Następca | |||
Odznaczenia | |||
|
Tomasz Marek Chłoń (ur. 29 października 1961 w Warszawie[1]) – polski hungarysta, dyplomata, ambasador RP w Estonii (2005–2010) oraz Słowacji (2013–2015).
Życiorys
Ukończył studia w zakresie filologii węgierskiej na Uniwersytecie Warszawskim, podyplomowe studia politologiczne w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych oraz studia w zakresie integracji europejskiej na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Maastricht.
Od 1987 związany jest ze służbą dyplomatyczną. W latach 1990–1991 wchodził w skład zespołu realizującego wprowadzenie ruchu bezwizowego z państwami zachodnimi. Od 1991 pełnił funkcję sekretarza ds. politycznych i prasowych Ambasady RP w Helsinkach, a w latach 1996–1997 był zastępcą ambasadora. Od 1997 kierował wydziałem w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Brał udział w pracach zespołu negocjującego zmiany w Traktacie o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie.
Od 1998 do 2003 pracował w Stałym Przedstawicielstwie RP przy NATO. Reprezentował Polskę w Komitecie Politycznym Sojuszu. Był jednym z negocjatorów porozumienia powołującego Radę NATO-Rosja. Po powrocie do kraju ponownie kierował wydziałem w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa, a od 2004 pełnił obowiązki wicedyrektora Departamentu Systemu Narodów Zjednoczonych i Problemów Globalnych.
Od 2005[2] do 2010[3] pełnił funkcję ambasadora RP w Estonii. W listopadzie 2011 otrzymał nominację na ambasadora ad personam[4]. Do 2013 kierował Sekretariatem Ministra w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. 8 stycznia 2013 został mianowany ambasadorem RP w Słowacji[5], którym był do 17 kwietnia 2015[6]. Po zjechaniu z Bratysławy był pełnomocnikiem ministra przygotowującym szczyt NATO w Warszawie (odwołany cztery miesiące przed szczytem). Od 2017 do 2020 kierował z siedziby w Brukseli biurem NATO w Moskwie[7][8][9]. Od kwietnia 2024 dyrektor Departamentu Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej MSZ[10]. 14 maja 2024 został dodatkowo powołany na pełnomocnika Ministra Spraw Zagranicznych ds. przeciwdziałania dezinformacji międzynarodowej[11].
Pracownik naukowy Polskiego Ośrodka Rozwoju Technologii[11]. Jest autorem publikacji: Droga Finlandii do Unii Europejskiej, Rosja bliżej NATO i Polska na forum ONZ oraz artykułów w prasie fińskiej.
Biegle włada językami: angielskim, fińskim i węgierskim. Posługuje się także estońskim, francuskim i rosyjskim[12]. Ojciec trzech córek.
Odznaczenia
- Order Krzyża Ziemi Maryjnej I klasy – Estonia, 2010[13]
- Srebrny Krzyż Zasługi „za zasługi w działalności na rzecz służby zagranicznej” – Polska, 2010[14]
- Medal Prezydenta Republiki Słowackiej – Słowacja, 2015[15]
Przypisy
- ↑ Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 49/ [online], sejm.gov.pl, 23 października 2012 [dostęp 2018-08-14] .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 lipca 2005 r. nr Z. 110-59-2005 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2005 r. nr 48, poz. 649).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 września 2010 r. nr 110-33-2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 70, poz. 875).
- ↑ Ordery i odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej [online], prezydent.pl, 16 listopada 2011 [dostęp 2021-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-04] .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 stycznia 2013 r. nr 110-4-2013 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2013 r. poz. 85).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 maja 2015 r. nr 110.16.2015 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 675).
- ↑ Niebezpiecznie w Bezpieczeństwie, „Przegląd”, 17 kwietnia 2017 [dostęp 2018-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-14] .
- ↑ АндрейА. Серенко АндрейА., Представительство НАТО в Москве откроет для себя Facebook [online], www.ng.ru, 24 października 2019 [dostęp 2021-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-25] (ros.).
- ↑ Tomasz Chłoń [online], Warsaw Security Forum [dostęp 2024-04-09] (ang.).
- ↑ Departament Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej, Ministerstwo Spraw Zagranicznych - Portal Gov.pl [zarchiwizowane 2024-04-09] .
- ↑ a b Tomasz Chłoń appointed Foreign Minister's plenipotentiary for countering international disinformation, Ministry of Foreign Affairs Republic of Poland - Gov.pl website, 14 maja 2024 [dostęp 2024-05-16] [zarchiwizowane 2024-05-15] (ang.).
- ↑ Zapis posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 254/ Biuletyn nr: 4728/IV [online], orka.sejm.gov.pl, 15 czerwca 2005 [dostęp 2021-05-05] .
- ↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-29)]. (est.).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 listopada 2010 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 19, poz. 196).
- ↑ Vyznamenania. prezident.sk. [dostęp 2015-10-15]. (słow.).
Bibliografia
- Życiorys na stronie Ambasady RP w Tallinnie. tallin.polemb.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-26)].
- Posiedzenie Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP, 15 czerwca 2005
Linki zewnętrzne
- Tomasz Chłoń [online], Twitter [dostęp 2021-05-04] .