Trolejbusy w Salzburgu
trolejbus | |||
Solaris Trollino 18 MetroStyle | |||
Państwo | Austria | ||
---|---|---|---|
Lokalizacja | Salzburg | ||
Organizator | Salzburger Verkehrsverbund (SVV)[1] | ||
Operator | Salzburger Lokalbahn[1] | ||
Liczba linii | 12[1] | ||
Lata funkcjonowania | od 1940 | ||
Roczna liczba pasażerów | 41,5 mln (2015)[1] | ||
Infrastruktura | |||
Schemat linii trolejbusowych w Salzburgu | |||
Długość sieci | 124 km[1] | ||
Liczba stacji | 154[1] | ||
Tabor | |||
Liczba pojazdów | ponad 100[1] | ||
| |||
Strona internetowa |
Trolejbusy w Salzburgu – system transportu miejskiego w Salzburgu współistniejący obok autobusów miejskich i systemu S-Bahn. Salzburskie trolejbusy są, obok Linzu, jednym z dwóch tego typu systemów na terenie Austrii. Na system składa się 12 linii o łącznej długości 124 km. Rocznie z trolejbusów w Salzburgu korzysta ok. 41,5 mln pasażerów, a trolejbusy pokonują łącznie 5,3 mln km[1].
Historia
Pierwsze trolejbusy na ulice Salzburga wyjechały 1 października 1940 r., zastępując zlikwidowany wówczas system tramwajowy. Jedna linia oznaczona literą M obsługiwała trasę Sigmundsplatz – Maxglan. Jeszcze w tym samym roku przedłużono trasę do dworca głównego, a także otwarto pierwszą zajezdnię przy Zaunergasse. Kolejne rozszerzenie sieci nastąpiło w 1942 r., od kiedy w Salzburgu kursowały dwie okrężne trasy trolejbusowe oznaczone M i L na trasie Maxglan ↔ Maxglan przez dworzec i centrum. Następne odcinki otwierano sukcesywnie w latach 1944, 1949, 1951 i 1956. Od tego czasu nastąpił zastój w rozwoju komunikacji trolejbusowej na terenie Salzburga, a po mieście niezmiennie kursowało 5 linii: A, D, F, L i M. W 1972 r. otwarto dwie kolejne linie. Zmieniono także oznaczenia linii z literowych na cyfrowe – od 1 do 7. W tym samym roku nastąpiła także zmiana operatora systemu z Salzburger Stadtwerke – Verkehrsbetriebe na Salzburger Verkehrsbetriebe (w skrócie SVB)[2][3][4][5].
W 2000 r. po raz kolejny zmianie uległ operator salzburskiej sieci trolejbusowej na spółkę Salzburger Lokalbahn, która wchodziła w skład Salzburg AG. Kolejny etap rozbudowy sieci trolejbusowej nastąpił w 2004 r., kiedy to przedłużono linię nr 1 do Salzburgareny. Następne powiększenia siatki połączeń miały miejsce w 2005 (linia nr 1) i 2006 r. (linie nr 2 i 4). W 2007 r. przedłużono kolejne linie trolejbusowe, a dzięki oddaniu kolejnych odcinków sieci trakcyjnej, trolejbusami zastąpiono linię autobusową nr 4A. Podobnie stało się dwa lata później z linią autobusową nr 20 (jako linia trolejbusowa nr 10). W tym samym roku przedłużono linie nr 3 i 5 do pętli Itzling Pflanzmann. Stopniowy wzrost znaczenia sieci trolejbusowej sprawił, że z czasem na systemie trolejbusów oparł się transport publiczny na terenie miasta, a autobusy stały się jedynie jego uzupełnieniem[5][2].
W 2012 r. zaprzestano używania nazwy Salzburg AG na trolejbusach na Salzburger Lokalbahn, w skrócie SLB, a na trolejbusach pojawiło się oznaczenie ObusSLB. Po czterech latach w 2016 r. powrócono jednak do logo Salzburg AG i odtąd używane są dwa oznaczenia jednocześnie. Jest to jedno z nielicznych przedsiębiorstw w Europie, które eksploatuje trolejbusy, nie mając autobusów miejskich (te od 2005 r. obsługuje zewnętrzne przedsiębiorstwo Albus). W 2012 r. otwarto kolejny odcinek sieci na ulicy Strubergasse. Pozwoliło to na przedłużenie linii nr 10, a także uruchomienie linii 12. Ostatnie rozszerzenie sieci trolejbusowej miało miejsce w 2016 r., które objęło Siezenheimer Straße. Od 2018 r. znacznie zmodyfikowano trasy większości linii, jednak w oparciu o dotychczasową sieć trakcyjną w mieście[5][2].
- Plan linii trolejbusowych z 1993 r.
- Bilet trolejbusowy 24-godzinny z 1997 r.
- Przesiadka pomiędzy siecią trolejbusową a S-Bahn
- Dawne logo StadtBus (2000–2012)
- Logo ObusSLB na trolejbusie
Linie
Linia | Trasa |
---|---|
1 | Kleßheim Kavalierhaus – Salzburgarena |
2 | Walserfeld Schule – Obergnigl |
3 | Salzburg Süd S-Bahn – Landstraße |
4 | Mayrwies Daxluegstraße – Forellenwegsiedlung |
5 | Birkensiedlung – Salzburg Hbf |
6 | Parsch Ludwig Schmederer Platz – Itzling West |
7 | Salzburg Süd S-Bahn – Salzachsee |
8 | Messe / Bessarabierstraße – Salzburg Süd |
9 | Europark – Justizgebäude (– Kommunalfriedhof) |
10 | Lankessiedlung – Himmelreich Outletcenter (Walserfeld) |
12 | Josefiau – Europark |
14 | Polizeidirektion – Forellenwegsiedlung |
Źródło:[6]
Tabor
Aż do lat 90. w Salzburgu eksploatowano głównie wysokopodłogowe trolejbusy wyprodukowane przez przedsiębiorstwo Gräf & Stift, a także pojazdy marki MAN i Steyr. W latach 1994–1997 na ulice Salzburga wyjechały pierwsze niskopodłogowe trolejbusy produkowane przez konsorcjum Gräf & Stift – MAN typu NGT 204 M 16 oparte na autobusie przegubowym z serii MAN NG xx2. W 2000 r. rozpoczęły się dostawy nowoczesnych trolejbusów Van Hool AG 300 T. Łącznie do 2005 r. dostarczono 30 sztuk tego typu pojazdów. W latach 2009–2010 do Salzburga trafiło kolejnych 15 nowych trolejbusów, tym razem Solaris Trollino 18. W 2013 r. dokupiono kolejne 4 sztuki Trollino 18, tym razem jednak używane ze szwajcarskiego La Chaux-de-Fonds. W 2012 r. na ulice Salzburga wyjechały pierwsze trolejbusy Solaris Trollino 18 w wersji MetroStyle. Łącznie wyprodukowano 46 sztuk tego typu trolejbusów dla Salzburga. Jednym z nich był 1000. wyprodukowany Solaris Trollino[5][7][3][8].
Typ | Liczba sztuk | Lata produkcji |
---|---|---|
Steyr STS 11 HU | 1 | 1989 |
Gräf & Stift GE 110 M 16 | 1 | 1985 |
Gräf & Stift GE 112 M 16 | 1 | 1989 |
Gräf & Stift/MAN NGT 204 M 16 | 13 | 1994-1997 |
Van Hool AG300T | 32 | 2000-2005 |
Solaris Trollino 18AC II | 4 | 2005 (od 2013 w Salzburgu) |
Solaris Trollino 18 III | 15 | 2009-2010 |
Solaris Trollino 18AC MetroStyle | 46 | 2012-2017 |
Źródło:[8]
- Zabytkowy trolejbus typu 123
- Gräf & Stift GE112 M16
- Gräf & Stift/MAN NGT 204 M 16
- Van Hool AG300T
- Wnętrze trolejbusu Van Hool
- Solaris Trollino 18
- Solaris Trollino 18 MetroStyle
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Unternehmen – Daten, Fakten [online], salzburg-ag.at [dostęp 2018-11-16] (niem.).
- ↑ a b c Der Salzburger Obus, seiner Zeit voraus - Regionalstadtbahn Salzburg, „Regionalstadtbahn Salzburg”, 1 czerwca 2018 [dostęp 2018-11-16] (niem.).
- ↑ a b Mackinger 2005 ↓.
- ↑ MarekM. Pawełczyk MarekM., Trolejbusy - jako korzystna alternatywa dla transportu zbiorowego [online], 2011 .
- ↑ a b c d Solaris Bus & CoachS.B.& C. S.A. Solaris Bus & CoachS.B.& C., Ambasadorzy salzburskiej komunikacji, „Magazyn Klientów Solaris”, 2/2012 (9), s. 12-15, ISSN 1689-6076 .
- ↑ Liniennetzplan Salzburg – Line network city of Salzburg [online], salzburg-ag.at [dostęp 2018-11-16] (niem. • ang.).
- ↑ Tysięczny Trollino w Salzburgu [online], infobus.pl, 24 czerwca 2015 [dostęp 2018-11-10] .
- ↑ a b -=[Fotogaleria Transportowa]=- - Salzburg AG für Energie, Verkehr und Telekommunikation Salzburg AG Salzburg [online], phototrans.eu [dostęp 2018-11-16] (ang.).
Bibliografia
- GunterG. Mackinger GunterG., Der Obus in Salzburg, Kenning, 2005, ISBN 978-3-933613-74-5 (niem.).