Ulrich Molitor
Ulrich Molitor (Molitoris) – urodzony w XV wieku prawnik, jeden z pierwszych uczonych zajmujących się problematyką czarów. Autor dialogu De Lamiis et Phitonnicis Mulieribus (1489).
Ukończył prawo na uniwersytecie w Padwie, następnie pełnił funkcję profesora na uniwersytecie w Konstancji.
Poglądy
Molitor wierzył, że Szatan działa zawsze za pozwoleniem Boga, a sabaty czarownic są jedynie snem i złudzeniem, wywołanym przez diabła[1]. Burze i grad są zjawiskiem naturalnym lub wyrokiem Bożym[2]. Według Molitora diabeł pozbawiony jest zdolności płodzenia[1].
Dzieło De Lamiis et Phitonnicis Mulieribus
W De Lamiis et Phitonnicis Mulieribus (tłum. polskie: O czarownicach i wróżbitkach[3]) Molitor chciał rozwiać wątpliwości związane z herezją czarnoksięstwa. Swoje tezy przedstawił w formie dialogu z arcyksięciem austriackim Zygmuntem, który w utworze tym negował m.in. wartość zeznań czarownic uzyskanych za pomocą tortur. Molitor uważał, że to strach przed cierpieniem skłaniał ludzi oskarżonych o czary do mówienia rzeczy nieprawdziwych. W swojej pracy powoływał się na cytaty z Pisma Świętego, tezy Ojców Kościoła, a nawet na Dzieje króla Artura czy utwory Wergiliusza[1].
Jego praca zyskała wielką popularność i została przetłumaczona na kilka języków. Tłumaczenie niemieckie ukazało się w 1544 roku w Kolonii (pt. Hexenmeysterey) oraz w 1575 roku w Strasburgu (pt. Von Hexen und Unholden)[4]. Przekład polski noszący tytuł Dialog o winnych białych głowach albo czarownicach ukazał się w 1614 w Krakowie i stanowił dodatek do polskiego tłumaczenia Młota na czarownice[4].
Przypisy
- ↑ a b c Rossell Hope Robbins, Encyklopedia czarów i demonologii, Warszawa 1998, s. 207-208.
- ↑ Rossell Hope Robbins, Encyklopedia czarów i demonologii, Warszawa 1998, s. 331.
- ↑ Jesús Callejo, Historia czarów i czarownic, Warszawa 2011, s. 150.
- ↑ a b Kurt Baschwitz, Czarownice. Dzieje procesów o czary, Warszawa 1971, s. 94.
