|
Data i miejsce urodzenia | 22 maja 1993 Čáslav |
Dorobek medalowy |
Reprezentacja Czechy | Mistrzostwa świata juniorów | brąz | 2013 | żużel, drużynowo | Mistrzostwa Europy | złoto | 2014 | żużel, pary | srebro | 2016 | żużel, indywidualnie | srebro | 2019 | żużel, pary | srebro | 2022 | żużel, pary | brąz | 2015 | żużel, pary | brąz | 2017 | żużel, indywidualnie | Mistrzostwa Europy juniorów | złoto | 2014 | żużel, indywidualnie | brąz | 2010 | żużel, drużynowo | brąz | 2013 | żużel, drużynowo | brąz | 2014 | żużel, drużynowo | |
Václav Milík (ur. 22 maja 1993 w Čáslaviu) – czeski żużlowiec.
Życiorys
Kariera sportowa
Dwukrotny złoty medalista indywidualnych mistrzostw Czech juniorów do 19 lat (2011, 2012). Trzykrotny medalista młodzieżowych indywidualnych mistrzostw Czech: złoty (2013)[1] oraz dwukrotnie srebrny (2011, 2012). Jedenastokrotny medalista indywidualnych mistrzostw Czech: ośmiokrotnie złoty (2012, 2014, 2015, 2016, 2019, 2021, 2022, 2023[2]) oraz trzykrotnie srebrny (2013, 2018, 2020). Złoty medalista mistrzostw Czech par klubowych (2013)[3]. Zwycięzca turnieju o „Zlatą Přilbę” (Pardubice 2017)[4].
Czterokrotny finalista indywidualnych mistrzostw świata juniorów (2010 – XV miejsce, 2011 – XIX miejsce, 2012 – XI miejsce, 2013 – VI miejsce). Trzykrotny finalista drużynowych mistrzostw świata juniorów na żużlu (Gorzów Wielkopolski 2009 – IV miejsce, Bałakowo 2011 – IV miejsce, Pardubice 2013 – brązowy medal). Finalista indywidualnych mistrzostw Europy juniorów (Opole 2012 – VIII miejsce). Brązowy medalista drużynowych mistrzostw Europy (Divišov 2010). Dwukrotny finalista mistrzostw Europy par (Piła 2011 – VI miejsce, Równe 2012 – V miejsce). W 2012 r. wystąpił jako rezerwowy w turnieju o Grand Prix Czech.
W lidze polskiej reprezentował barwy klubów: Wanda Kraków (2012) oraz ROW Rybnik (2013)
Od 2015 r. reprezentował klub WTS Wrocław. Wraz z nim zdobył wicemistrzostwo drużynowych mistrzostw Polski.
W 2020 r. znalazł się w składzie klubu ROW Rybnik. W 2021 r. został wypożyczony z Falubazu Zielona Góra do Wilków Krosno. W drużynie tej pozostawał w kolejnych trzech sezonach. W roku 2024 został kapitanem drużyny[5][6].
Życie prywatne
Syn Václava Milíka, również żużlowca[7].
Przynależność klubowa
Polska
Szwecja
Miejsca na podium
Sezon 2012 | | | | | | | | | | | | | miejsce | punkty | – | – | 0 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 30 | 0 | Sezon 2014 | | | | | | | | | | | | | miejsce | punkty | – | – | – | 2 | – | – | – | – | – | – | – | – | 30 | 2 | Sezon 2015 | | | | | | | | | | | | | miejsce | punkty | – | – | 2 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 26 | 2 | Sezon 2016 | | | | | | | | | | | | miejsce | punkty | – | – | – | 3 | – | – | – | – | – | – | – | 25 | 3 | Sezon 2017 | | | | | | | | | | | | | miejsce | punkty | – | – | – | 13 | – | – | – | 7 | – | – | 11 | – | 16 | 31 | Sezon 2018 | | | | | | | | | | | miejsce | punkty | – | 6 | – | – | – | – | – | – | – | 5 | 17 | 11 | Sezon 2019 | | | | | | | | | | | miejsce | punkty | – | – | 4 | – | – | – | – | – | – | – | 22 | 4 | | Statystyki | Starty | 10 | Zwycięstwa | 0 | Miejsca na podium | 1 | Finalista | 1 | Punkty | 53 | |
Przypisy
- ↑ Vaclav Milik młodzieżowym mistrzem Czech
- ↑ Ósmy w karierze tytuł Vaclava Milika.
- ↑ Milik i Stichauer mistrzami Czech par
- ↑ Zlata Prilba: Sensacja w Pardubicach. Vaclav Milik niczym Tomas Topinka w 1996!
- ↑ Wzmacniamy skład. Vaclav Milik podpisał kontrakt! | Cellfast Wilki Krosno | oficjalna strona klubu żużlowego [online], 13 kwietnia 2021 [dostęp 2022-04-08] (pol.).
- ↑ RafałR. Drabiniok RafałR., Wilki wybrały. Znamy nowego kapitana Watahy! [online], Aktualności żużlowe, informacje o żużlu, 11 listopada 2023 [dostęp 2024-01-07] (pol.).
- ↑ Pieszczek i Milik w roli głównej - relacja z indywidualnego treningu punktowanego w Opolu
Bibliografia
- Z kartek kalendarza: Vaclav Milik
- SPEEDWAY HISTORY INFO - HISTORIA ŻUŻLA | Vaclav Milik II
- Václav Milík (II) | Polish Speedway Database
- 2004: Czechy (Dryml, Brhel, Dryml)
- 2005: Polska (Kościecha, Kasprzak, Kołodziej)
- 2006: Polska (Ułamek, Jaguś, Rempała)
- 2007: Czechy (Dryml, Dryml, Simota)
- 2008: Polska (Ząbik, Skórnicki, Ułamek)
- 2009: Czechy (Dryml, Dryml, Kůs)
- 2010: Czechy (Dryml, Dryml, Kůs)
- 2011: Polska (Hampel, Pawlicki, Pawlicki)
- 2012: Ukraina (Karpow, Łoktajew, Melnyczuk)
- 2013: Niemcy (Smolinski, Wölbert, Dilger)
- 2014: Czechy (Milík, Krčmář, Suchánek)
- 2015: Polska (Ułamek, Baliński, Lampart)
- 2016: Włochy (Covatti, Vicentin)
- 2017: Polska (Musielak, Zengota, Szczepaniak)
- 2018: Polska (Zengota, Musielak, Jamróg)
- 2019: Rosja (Kułakow, Łaguta, Borodulin)
- 2020: Polska (Jamróg, Trofimow, Cierniak)
- 2021: Francja (Bellego, Bergé, Goret)
- 2022: Dania (Jensen, Jepsen Jensen, Seifert-Salk)
- 2023: Polska (Pawlicki, Woźniak, Cierniak)
|