Wojciech Baranowski (1548–1615)
Prymas Polski i Litwy | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data urodzenia | 1548 | ||
Data śmierci | 23 września 1615 | ||
Miejsce pochówku | bazylika prymasowska Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gnieźnie | ||
Arcybiskup gnieźnieński, Prymas Polski | |||
Okres sprawowania | 1608–1615 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 1581 | ||
Nominacja biskupia | 11 lutego 1585 | ||
Sakra biskupia | 23 kwietnia 1585 | ||
|
Wojciech Baranowski herbu Jastrzębiec (ur. 1548, zm. 23 września 1615) – arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski, podkanclerzy koronny, kantor gnieźnieńskiej kapituły katedralnej, prepozyt płockiej kapituły katedralnej w latach 1584–1590[1], scholastyk łęczycki, kanonik kujawski, kruszwicki, kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej[2].
Jako senator wziął udział w sejmach: 1609, 1611, 1613 (I), 1613 (II) i 1615 roku[3].
Życiorys
Był autodydaktą. W 1581 przyjął święcenia kapłańskie. Został sekretarzem królewskim Stefana Batorego i towarzyszył mu w kampanii pskowskiej. W 1581 został sekretarzem wielkim koronnym, w 1585 objął biskupstwo przemyskie. W 1585 był już podkanclerzym koronnym. Podpisał pacta conventa Zygmunta III Wazy w 1587 roku[4]. W 1587 roku podpisał reces, sankcjonujący wybór Zygmunta III Wazy[5]. W 1587 powitał w imieniu senatu elekta Zygmunta III na statku w Gdańsku, nalegając by podpisał pacta conventa zawierające obietnicę przyłączenia Estonii do Rzeczypospolitej. W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym[6]. Mianowany 30 stycznia 1591 biskupem płockim w 1591 złożył podkanclerstwo. W latach 1595–1596 posłował w imieniu króla do papieża Klemensa VIII. 14 maja 1607 przeniesiony na biskupstwo kujawsko-pomorskie. 28 lipca 1608 otrzymał nominację na arcybiskupa gnieźnieńskiego, rządy w diecezji objął 20 października 1608.
Był wielkim miłośnikiem muzyki; na jego dworze w Łowiczu pracował kompozytor, organista i dyrygent Mikołaj Zieleński, którego wydania kompozycji w Wenecji Baranowski był sponsorem.
9 września 1594 r. ufundował seminarium duchowne w Pułtusku, które funkcjonowało do 30 czerwca 1865 r.
Pochowany w Katedrze Gnieźnieńskiej w Kaplicy Baranowskiego, która posiada najwyższy ołtarz i najwyższy nagrobek, który należy do Wojciecha Baranowskiego.
Przypisy
- ↑ Antoni Julian Nowowiejski, Płock : monografia historyczna / napisana podczas wojny wszechświatowej i wydrukowana w roku 1930, Płock [1931], s. 354.
- ↑ Jan Korytkowski, Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych. T.1, Gniezno 1882, s. 29.
- ↑ Leszek Andrzej Wierzbicki, Senatorowie koronni na sejmach Rzeczypospolitej, Warszawa 2017, s. 36.
- ↑ Volumina Legum, t. II, Petersburg 1859, s. 248.
- ↑ Reces Warszawski Około Elekciey nowey krola Je[go] M[i]ł[o]ści Zygmunta trzeciego Roku Pańsk[iego] M. D. LXXX VII – Wyd. B, [b.n.s]
- ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. I, Wilno 1758, s. 237.
Bibliografia
- Adam Strzelecki, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 286–289. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0
Linki zewnętrzne
- Catholic-hierarchy
- Wojciech Baranowski h. Jastrzębiec, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2021-12-19].
- p
- d
- e
- p
- d
- e
Biskupi diecezjalni |
|
---|---|
Biskupi pomocniczy |
|
- p
- d
- e
Biskupi diecezjalni kujawsko-pomorscy |
|
---|---|
Biskupi diecezjalni kujawsko-kaliscy |
|
Biskupi diecezjalni włocławscy |
|
Biskupi pomocniczy |
|
- p
- d
- e
Biskupi diecezjalni |
|
---|---|
Biskupi pomocniczy |
|
- p
- d
- e
- p
- d
- e
|
- PWN: 3874266