Luisa Ferida

Luisa Ferida

Biografske informacije
Rođenje	Luigia Manfrini Farné Castel San Pietro Terme (kraj Bologne)
Smrt	30. 4. 1945. (dob: 31)
Nacionalnost	italijanska
Partner	Osvaldo Valenti

Luisa Ferida (18. mart 1914 - 30. april 1945) je bila italijanska filmska glumica, koja je uživala status jedne od najvećih zvijezda italijanske kinematografije 1930-ih i 1940-ih, ali također bila poznata po povezanosti sa fašističkim režimom, zbog čega će nasilno skončati život na samom kraju drugog svjetskog rata.

Biografija

Karijeru je započela na pozornici, prije nego što je godine 1935. imala svoj filmski debi. Iako je postala poznata zahvaljujući filmovima gdje joj je partner bio Amadeo Nazzari, ključni trenutak karijere joj je bio susret sa režiserom Alessandrom Blasettijem. On joj je postao mentor, a zauzvrat je ona nastupila u nekim od njegovih najuspješnijih filmova. Zahvaljujući Blasettiju se upoznala sa kolegom Osvaldom Valentijem koji će joj postati partner i u privatnom životu.

U ljeto 1943. su nakon kapitulacije, a potom njemačke okupacije Italije Valenti i Ferida bili među manjim dijelom glumaca koji su odlučili podržati novostvoreni fašistički režim Italijanske Socijalne Republike (RSI). Oboje su se preselili u Veneciju gdje je RSI snimala vlastite filmove u studijima Cinevillaggio. Godine 1944. se preselila u Milano, gdje je Valenti djelovao kao pripadnik fašističke paravojne formacije X flotila MAS.

Na samom kraju rata su 20. aprila 1945. Valenti i Ferida zarobljeni od partizana. Potom su pred prijekim sudom zbog ratnih zločina osuđeni na smrt. Presuda je izvršena 30. aprila, iako je vijest o njihovom pogubljenju objavljena dva dana ranije. Giuseppe Marozin, komandant partizanske jedinice koja je izvršila strijeljanje, kasnije je tvrdio da je suđenje bilo montirano, odnosno da je naređenje za likvidaciju izdao partizanski vođa i budući predsjednik Italije Sandro Pertini.

Godine 2008. je o Valentiju i Feridi snimljen biografski film Sanguepazzo, gdje je njen lik tumačila Monica Bellucci.

Filmografija

Luisa Ferida u filmu *La corona di ferro* (1941)

Re burlone, rež. Enrico Guazzoni (1935)
Freccia d'oro, rež. Corrado D'Errico e Piero Ballerini (1935)
Lo smemorato, rež. Gennaro Righelli (1936)
Il grande silenzio, rež. Giovanni Zannini (1936)
I due sergenti, rež. Enrico Guazzoni (1936)
L'ambasciatore, rež. Baldassarre Negroni (1936)
Amazzoni bianche, rež. Gennaro Righelli (1936)
I fratelli Castiglioni, rež. Corrado D'Errico (1937)
La fossa degli angeli, rež. Carlo Ludovico Bragaglia (1937)
I due barbieri, rež. Duilio Coletti (incompiuto) (1937)
I tre desideri, rež. Kurt Gerron (1937)
Tutta la vita in una notte, rež. Corrado D'Errico (1938)
Il conte di Brechard, rež. Mario Bonnard (1938)
L'argine, rež. Corrado D'Errico (1938)
Il suo destino, rež. Enrico Guazzoni (1938)
Stella del mare, rež. Corrado D'Errico (1938)
Animali pazzi, rež. Carlo Ludovico Bragaglia (1939)
Un'avventura di Salvator Rosa, rež. Alessandro Blasetti (1939)
Il segreto di Villa Paradiso, rež. Domenico Gambino (1940)
La fanciulla di Portici, rež. Mario Bonnard (1940)
Nozze di sangue, rež. Goffredo Alessandrini (1941), doppiata da Tina Lattanzi
La corona di ferro, rež. Alessandro Blasetti (1941)
Amore imperiale, rež. Aleksandr Volkov (1941)
La cena delle beffe, rež. Alessandro Blasetti (1941)
I cavalieri del deserto, rež. Gino Talamo e Osvaldo Valenti (incompiuto) (1942)
Fari nella nebbia, rež. Gianni Franciolini (1942), doppiata da Lydia Simoneschi
L'ultimo addio, rež. Ferruccio Cerio (1942)
La bella addormentata, rež. Luigi Chiarini (1942)
Orizzonte di sangue, rež. Gennaro Righelli (1942)
Fedora, rež. Camillo Mastrocinque (1942)
Gelosia (1942), rež. Ferdinando Maria Poggioli
Il figlio del corsaro rosso, rež. Marco Elter (1943)
Grazia, rež. Esodo Pratelli (incompiuto) (1943)
Harlem, rež. Carmine Gallone (1943)
Tristi amori, rež. Carmine Gallone (1943)
La locandiera, rež. Luigi Chiarini (1944), doppiata da Lydia Simoneschi
Fatto di cronaca, rež. Piero Ballerini (1944)