The Last House on the Left (film, 1972)

MuzikaDavid Alexander HessFotografijaVictor HurwitzMontažaWes CravenStudioDistribucijaHallmark ReleasingDatum(i) premijereTrajanje84 min. (redovna verzija)
91 min. (originalna necenzurirana verzija)Zemlja Sjedinjene DržaveJezikengleskiBudžet87.000 $^[1]Bruto prihod3,1 mil. $^[2]

The Last House on the Left (sh. Posljednja kuća lijevo) je američki horor film snimljen 1972. godine u režiji Wesa Cravena, kome je to dobio cjelovečernji debi, poznat po tome što se navodi kao jedan od začetnika eksploatacijskog žanra rape and revenge.

Nominalna protagonistica je 17-godišnja djevojka Mari Collingwood (čiji lik tumači Sandra Peabody) koja zajedno sa svojom najboljom prijateljicom Phyllis (koju tumači Lucy Grantham) odlazi na rock-koncert i, pokušavajući nabaviti marihuanu, nabasa na bandu koju vodi Krug (čiji lik tumači David Hess), sadistički odbjegli zatvorenik. Radnja pokazuje kako djevojke budu otete, odvedene u šumu i podvrgnute okrutnom mučenju i silovanju prije nego što će biti ubijene, ali i kako počionioci, sticajem okolnosti, dođu u dom Collingwoodovih gdje će na njima roditelji ubijene djevojke, shvativši što se dogodilo, provesti nemilosrdnu osvetu.

Craven, koji je prije toga za producenta Seana S. Cunninghama radio na seksplatacijskom pseudodokumentarcu Togehter je ideju za osnovni zaplet dobio od daleko poznatijeg Bergmanovog crno-bijelog filma Djevičanski izvor iz 1960. godine. The Last House on the Left je originalno zamišljen kao hardcore pornografski film, ali su tokom produkcije Craven i Cunningham zaključili da će publiku bolje privući sa eksplicitnim nasiljem, nego sa seksom, odnosno na taj način izbjeći probleme sa cenzurom. Film je snimljen sa niskim budžetom, ali je prilikom distribucije korištena izuzetno vješta promotivna kampanja sa sloganom "Da ne padnete u nesvijest, ponavljate u sebi 'ovo je samo samo film'".

Usprkos niskog budžeta i očigledno eksploatacijskog karaktera, The Last House on the Left je privukao pažnju dijela kritike, prije svega zbog Cravenovog kreativnog pristupa, koji je uključivao ironično korištenje pop balada kao muzičkog komentara nekih od najuznemiravajućih prizora, kao i humorističke scene koje prikazuju nesposobnog šerifa i njegovog zamjenika između scena eksplicitnog nasilja i tragedije. Uticajni kritičar Roger Ebert je pohvalio film, a Craven je velikim dijelom temeljem njega izgradio reputaciju jednog od majstora horor-žanra. Promotivna kampanja je, pak, omogućila da film dobije vrlo dobro gledanost, a s obzirom na uloženi novac ostvari i izuzetan profit za producente. Njegov je uspjeh potakao snimanje niza imitacija, odnosno brojnih ostvarenja koja su koristila različitu varijaciju osnovnog zapleta i natjecale se po eksplicitnosti nasilja. Kada je nedugo potom znameniti italijanski giallo film Reazine a catena prikazivan u SAD, neki od distributera su ga, iako je snimljen ranije i sa njime nema nikakve neposredne veze, reklamirali kao njegov nastavak. The Last House on the Left je tokom distribucije u brojnim zemljama, uključujući SAD, bio predmetom brojnih cenzorskih zahvata, a neke od scena koje su tada bile izbačene su danas izgubljene.

Godine 2009. je snimljen istoimeni remake, koji je uglavnom loše prošao kod kritike.

• Sandra Peabody ... Mari Collingwood
• Lucy Grantham ... Phyllis Stone
• David A. Hess ... Krug Stillo
• Fred Lincoln ... Fred "Weasel" Podowski
• Jeramie Rain ... Sadie
• Marc Sheffler ... Junior Stillo
• Cynthia Carr ... Estelle Collingwood
• Gaylord St. James ... Dr. John Collingwood
• Marshall Anker ... Šerif
• Martin Kove ... Zamjenik
• Ada Washington ... Ada
• Steve Miner (nenaveden na špici) ... Hipik koji se izruguje zamjeniku

• The Last House on the Left na sajtu IMDb
• The Last House on the Left (film, 1972) na AllRovi-u
• The Last House on the Left (film, 1972) na Rotten Tomatoes-u (en)