Rugownik

Rugownik – typ funkcji, której argumentami są pary wielomianów lub – z innej perspektywy – ich współczynniki, co czyni rugownik funkcją wielu zmiennych; jest zdefiniowany wyznacznikiem opisanym niżej. Kluczową własnością rugownika jest to, że wynosi zero wtedy i tylko wtedy, gdy wielomiany te mają wspólny czynnik.

Rozpatrzmy dwa wielomiany w ciele liczbowym K : {\displaystyle K{:}}

F ( x ) = a 0 x n + a 1 x n 1 + a 2 x n 2 + + a n , {\displaystyle F(x)=a_{0}x^{n}+a_{1}x^{n-1}+a_{2}x^{n-2}+\ldots +a_{n},}
G ( x ) = b 0 x m + b 1 x m 1 + b 2 x m 2 + + b m . {\displaystyle G(x)=b_{0}x^{m}+b_{1}x^{m-1}+b_{2}x^{m-2}+\ldots +b_{m}.}

Rugownikiem tych wielomianów nazywa się wyznacznik stopnia n + m {\displaystyle n+m} postaci[a][1]:

R ( F , G ) = | a 0 a 1 a 2 a n 0 0 0 0 a 0 a 1 a n 1 a n 0 0 0 0 a 0 a n 2 a n 1 a n 0 0 0 0 a 0 a 1 a 2 a n b 0 b 1 b 2 b m 0 0 0 0 b 0 b 1 b m 1 b m 0 0 0 0 b 0 b m 2 b m 1 b m 0 0 0 0 b 0 b 1 b 2 b m | . {\displaystyle \mathrm {R} (F,G)={\begin{vmatrix}a_{0}&a_{1}&a_{2}&\dots &a_{n}&0&0&\dots &0\\0&a_{0}&a_{1}&\dots &a_{n-1}&a_{n}&0&\dots &0\\0&0&a_{0}&\dots &a_{n-2}&a_{n-1}&a_{n}&\dots &0\\\vdots &\vdots &\vdots &\ddots &\vdots &\vdots &\vdots &\ddots &\vdots \\0&0&0&\dots &a_{0}&a_{1}&a_{2}&\dots &a_{n}\\b_{0}&b_{1}&b_{2}&\dots &b_{m}&0&0&\dots &0\\0&b_{0}&b_{1}&\dots &b_{m-1}&b_{m}&0&\dots &0\\0&0&b_{0}&\dots &b_{m-2}&b_{m-1}&b_{m}&\dots &0\\\vdots &\vdots &\vdots &\ddots &\vdots &\vdots &\vdots &\ddots &\vdots \\0&0&0&\dots &b_{0}&b_{1}&b_{2}&\dots &b_{m}\end{vmatrix}}.}

Przyjmuje się dodatkowo, że R ( 0 , G ) = R ( F , 0 ) = 0. {\displaystyle \mathrm {R} (0,G)=\mathrm {R} (F,0)=0.}

Własności

Dla dowolnych wielomianów F , G , H {\displaystyle F,G,H} zachodzi:

  • R ( F , G ) = ( 1 ) deg F deg G R ( G , F ) , {\displaystyle \mathrm {R} (F,G)=(-1)^{\deg F\cdot \deg G}\cdot \mathrm {R} (G,F),}
  • R ( F H , G ) = R ( F , G ) R ( H , G ) , {\displaystyle \mathrm {R} (F\cdot H,G)=\mathrm {R} (F,G)\cdot \mathrm {R} (H,G),}
  • R ( F , G ) = 0 {\displaystyle \mathrm {R} (F,G)=0} wtedy i tylko wtedy, gdy F {\displaystyle F} i G {\displaystyle G} mają wspólny pierwiastek.
  • Istnieją takie wielomiany v , w , {\displaystyle v,w,} że v F + w G = R ( F , G ) . {\displaystyle v\cdot F+w\cdot G=\mathrm {R} (F,G).}

Niech F , G {\displaystyle F,G} będą postaci

F ( t ) = ( t x 1 ) ( t x 2 ) ( t x s ) , {\displaystyle F(t)=(t-x_{1})(t-x_{2})\dots (t-x_{s}),}
G ( t ) = ( t y 1 ) ( t y 2 ) ( t y r ) . {\displaystyle G(t)=(t-y_{1})(t-y_{2})\dots (t-y_{r}).}

Wtedy R ( F , G ) = i = 1 s j = 1 r ( x i y j ) {\displaystyle \mathrm {R} (F,G)=\prod _{i=1}^{s}\prod _{j=1}^{r}(x_{i}-y_{j})} [b].

Zastosowanie

Rozwiązywanie układów dwóch równań z dwiema niewiadomymi

Rozpatrzmy układ równań wielomianowych f ( x , y ) = 0 , g ( x , y ) = 0 ; {\displaystyle f(x,y)=0,g(x,y)=0;} f , g {\displaystyle f,g} – niezerowe. Po uporządkowaniu składników wielomianów względem potęg y {\displaystyle y} uzyskujemy:

f 0 ( x ) y s + f 1 ( x ) y s 1 + f 2 ( x ) y s 2 + + f s ( x ) , {\displaystyle f_{0}(x)y^{s}+f_{1}(x)y^{s-1}+f_{2}(x)y^{s-2}+\ldots +f_{s}(x),}
g 0 ( x ) y t + g 1 ( x ) y t 1 + g 2 ( x ) y t 2 + + g t ( x ) , {\displaystyle g_{0}(x)y^{t}+g_{1}(x)y^{t-1}+g_{2}(x)y^{t-2}+\ldots +g_{t}(x),}

gdzie f 0 , g 0 {\displaystyle f_{0},g_{0}} są wielomianami niezerowymi. Można rozważyć rugownik:

R ( x ) = | f 0 ( x ) f 1 ( x ) f 2 ( x ) f s ( x ) 0 0 0 0 f 0 ( x ) f 1 ( x ) f s 1 ( x ) f s ( x ) 0 0 0 0 f 0 ( x ) f s 2 ( x ) f s 1 ( x ) f s ( x ) 0 0 0 0 f 0 ( x ) f 1 ( x ) f 2 ( x ) f s ( x ) g 0 ( x ) g 1 ( x ) g 2 ( x ) g t ( x ) 0 0 0 0 g 0 ( x ) g 1 ( x ) g t 1 ( x ) g t ( x ) 0 0 0 0 g 0 ( x ) g t 2 ( x ) g t 1 ( x ) g t ( x ) 0 0 0 0 g 0 ( x ) g 1 ( x ) g 2 ( x ) g t ( x ) | . {\displaystyle \mathrm {R} (x)={\begin{vmatrix}f_{0}(x)&f_{1}(x)&f_{2}(x)&\dots &f_{s}(x)&0&0&\dots &0\\0&f_{0}(x)&f_{1}(x)&\dots &f_{s-1}(x)&f_{s}(x)&0&\dots &0\\0&0&f_{0}(x)&\dots &f_{s-2}(x)&f_{s-1}(x)&f_{s}(x)&\dots &0\\\vdots &\vdots &\vdots &\ddots &\vdots &\vdots &\vdots &\ddots &\vdots \\0&0&0&\dots &f_{0}(x)&f_{1}(x)&f_{2}(x)&\dots &f_{s}(x)\\g_{0}(x)&g_{1}(x)&g_{2}(x)&\dots &g_{t}(x)&0&0&\dots &0\\0&g_{0}(x)&g_{1}(x)&\dots &g_{t-1}(x)&g_{t}(x)&0&\dots &0\\0&0&g_{0}(x)&\dots &g_{t-2}(x)&g_{t-1}(x)&g_{t}(x)&\dots &0\\\vdots &\vdots &\vdots &\ddots &\vdots &\vdots &\vdots &\ddots &\vdots \\0&0&0&\dots &g_{0}(x)&g_{1}(x)&g_{2}(x)&\dots &g_{t}(x)\end{vmatrix}}.}

Podobnie, po uporządkowaniu składników wielomianów względem potęg x , {\displaystyle x,} tworzy się rugownik S ( y ) . {\displaystyle \mathrm {S} (y).} Można udowdnić, że gdy para ( a , b ) {\displaystyle (a,b)} jest rozwiązaniem układu równań f ( x , y ) = 0 , g ( x , y ) = 0 , {\displaystyle f(x,y)=0,g(x,y)=0,} zachodzi R ( a ) = 0 {\displaystyle \mathrm {R} (a)=0} oraz S ( b ) = 0. {\displaystyle \mathrm {S} (b)=0.}

Powyższe rozumowanie prowadzi do metody uzyskiwania rozwiązań układu równań. Jeśli R , S {\displaystyle R,S} są wielomianami niezerowymi, ich rozkład na czynniki pierwsze daje skończoną liczbę potencjalnych wartości a 1 , , a k {\displaystyle a_{1},\dots ,a_{k}} odciętej i b 1 , , b l {\displaystyle b_{1},\dots ,b_{l}} rzędnej rozwiązania. Wówczas pozostaje bezpośrednie sprawdzenie, które z par ( a i , b j ) {\displaystyle (a_{i},b_{j})} są rozwiązaniami układu równań.

Uwagi

  1. Współczynnik a n , {\displaystyle a_{n},} pojawiając się w wyznaczniku po raz ostatni, nie musi znajdować się bezpośrednio nad b 0 . {\displaystyle b_{0}.} Ich wzajemne położenie zależy od wartości m , n . {\displaystyle m,n.}
  2. Wzór ten może być traktowany jako definicja rugownika.

Przypisy

  1. rugownik, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-04-26] .

Bibliografia

  • Andrzej Mostowski, Marceli Stark: Elementy algebry wyższej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1972, s. 300–318.

Linki zewnętrzne

  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Przemysław Koprowski, Rugownik – twierdzenie Sylvestera, kanał autorski na YouTube, 21 kwietnia 2021 [dostęp 2024-06-22].
  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Resultant, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.). [dostęp 2023-04-26].
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Resultant (ang.), Encyclopedia of Mathematics, encyclopediaofmath.org, [dostęp 2023-04-26].
  • p
  • d
  • e
Wielomiany
typy
według
stopnia
inne
powiązane
pojęcia
algorytmy
obliczanie wartości
dzielenie wielomianów
twierdzenia
algebraiczne
o wielomianach
rzeczywistych dowolnych
zespolonych dowolnych
innych typów
równania
algebraiczne
krzywe tworzące
wykresy
twierdzenia
analityczne
uogólnienia
powiązane
działy
matematyki
arytmetyka
algebra
geometria
analiza
uczeni według
daty narodzin
XV wiek
XVI wiek
XVII wiek
XVIII wiek
XIX wiek
XX wiek